ျမန္မာျပည္အတြက္ ေမးခြန္းမ်ား အပိုင္း(၁၈)

ေဒါက္တာဘေမာ္ ႏွင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဂ်ပန္ ခရီးစဥ္

စစ္ေျမျပင္ ျဖစ္ရျခင္း (၂)

-ေအာင္သူၿငိမ္း-
ဦးသန္႔ျမင့္ဦးရဲ႔ ေျခရာေဖ်ာက္ျမစ္ (The River of Lost Footsteps) စာအုပ္မွာ ေနာက္တခန္းကိုေတာ့ သူက "စစ္ေျမျပင္ ျဖစ္ရျခင္း" ဆိုၿပီး ဆက္လက္တင္ျပခဲ့ပါတယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္မီးအတြင္းကာလ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနကို တင္ျပထားပါတယ္။ ဒီတပတ္မွာေတာ့ ဒုတိယကမၻာစစ္ၿပီးခါနီး အေျခအေနေတြကို တင္ျပထား ပါတယ္။

စာဖတ္ မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ာ ...

ဂ်ပန္က ျမန္မာျပည္ကို သိမ္းၿပီးတဲ့အခါ ၁၉၄၃ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လမွာ လြတ္လပ္ေရးေပးခဲ့ပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရး ေၾကညာ ေပးခဲ့တယ္ ဆိုေပမယ့္လည္း အတုအေယာင္ေရႊရည္စိမ္ လြတ္လပ္ေရးဆိုတာကို အေတာ္မ်ားမ်ားက သိေနၾကပါတယ္။ ဂ်ပန္က လြတ္လပ္ေရးေပးတဲ့အခါ ေဒါက္တာဘေမာ္က ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာၿပီး၊ ယခင္က ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုေအာင္ဆန္းက အခုေတာ့ ဒုတိယ အႀကီးအကဲ အေနနဲ႔ စစ္ဝန္ႀကီးတာဝန္ကို ယူခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ေဒါက္တာ ဘေမာ္ကို အဓိပတိလို႔ ေခၚၾကပါတယ္။ ဖက္ဆစ္ဝင္ရိုးတန္းႏိုင္ငံေတြက ဖြဲ႔စည္းပံုကို ၾကည့္လို႔ ေခၚေဝၚသံုးစြဲခဲ့ၾကတာ ျဖစ္သလို၊ အဲသည္အခ်ိန္က အင္အားအနည္းငယ္သာ ရွိေပမယ့္ တပ္ပံုစံက်က် တပ္မေတာ္တရပ္ျဖစ္လာတဲ့ ဘီအိုင္ေအ (ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္) ရဲ႔ ေႂကြးေၾကာ္သံ ကိုယ္၌က "တေသြး၊ တသံ၊ တမိန္႔" ဆိုသလို အာဏာရွင္ဆန္ဆန္ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္လို႔ စာေရးသူ ဦးသန္႔ျမင့္ဦး က သံုးသပ္ျပပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ေနာက္မွေရာက္လာတဲ့ ဂ်ပန္ေတြကို ျမန္မာေတြက မႏွစ္ၿမိဳ႔ႏိုင္ ျဖစ္လာခဲ့ ရပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ကေတာ့ ဂ်ပန္ေတြရဲ႔ ႏွိပ္စက္ ညႇဥ္းပမ္းေရး စခန္းေတြနဲ႔ လက္လြတ္စပယ္ သတ္ျဖတ္ေနတဲ့ကိစၥေတြကို ျမင္လာၾကရလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီ ဂ်ပန္ေခတ္မွာပဲ ျမန္မာျပည္ ျပည္တြင္းစစ္မီးကို စတင္ေတာက္ေလာင္ေစမယ့္ အေၾကာင္းေတြ ျဖစ္လာပံု ကိုလည္း စာေရးသူက ေထာက္ျပခဲ့ပါတယ္။ ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြ၊ တပ္ေတြ ဆုတ္ေျပးၾကတဲ့အခါ အိႏၵိယစစ္သား အမ်ားအျပားက အိႏၵိယျပည္ကို အတူလိုက္ပါသြားၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ၿဗိတိသွ်ေတြ ဆီမွာ အမႈထမ္းၾကတဲ့ ကရင္တိုင္းရင္းသားစစ္သားေတြကေတာ့ အိမ္ျပန္မယ္၊ ကိုယ့္မိသားစု ကိုယ္ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးဖို႔ပဲ စဥ္းစားခဲ့ၾက ပါတယ္။ အမ်ားစုက ဧရာဝတီျမစ္ဝကြၽန္းေပၚေဒသကို ျပန္ၾကပါတယ္။ တဖက္က ျပန္ၾကည့္တဲ့အခါမွာလည္း ဘီအိုင္ေအ (ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္) က အမ်ဳိးသားေရးဝါဒ ထက္သန္တဲ့ စစ္တပ္ျဖစ္သလို၊ အခုမွ လက္နက္ကိုင္ခြင့္ရတဲ့ ဗမာလူမ်ဳိးေတြရဲ႔ စစ္တပ္လည္း ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘီအိုင္ေအတပ္ စစ္ခ်ီလာရာ လမ္းတေလွ်ာက္မွာ အခုမွ ပူးေပါင္းလာတဲ့ စစ္စည္းကမ္း၊ သင္တန္းသိပ္မရွိေသး တဲ့ ရဲေဘာ္သစ္အမ်ားအျပားနဲ႔ အင္အားႀကီးထြားလာေနတဲ့ အခ်ိန္ပါ။



ဘီအိုင္ေအဖက္ကေတာ့ ကရင္စစ္သားေဟာင္းေတြကို သစၥာေဖာက္ေတြ၊ ၿဗိတိသွ် သူလွ်ဳိေတြအျဖစ္ ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ခရစ္ယန္ဘာသာဝင္ လဲျဖစ္၊ အရင္က ၿဗိတိသွ်တပ္မွာ အမႈထမ္းဖူးၾကတဲ့ ကရင္စစ္သားေဟာင္းေတြက စိုးရိမ္ၾကပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ဘီအိုင္ေအက ကရင္ရဲေဘာ္ေတြဆီက လက္နက္ျဖဳတ္တဲ့အခါ လူမ်ဳိးေရး အဓိကရံုး၊ တင္းမာမႈေတြ၊ ေသြးထြက္သံယို ကိစၥေတြ ျဖစ္လာရပါတယ္။ ကရင္-ဗမာ လူမ်ဳိးေရး အဓိကရံုးေတြ မျဖစ္ေစဖို႔ ကရင္အမ်ဳိး သားေခါင္းေဆာင္ ဆာ-ေစာစံဖိုးတို႔က အျပင္းအထန္ ႀကိဳးစားၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ေသြးထြက္သံယို တိုက္ခိုက္မႈ ေတြလည္း ရွိခဲ့ရပါတယ္။ အဲသည္အခ်ိန္ကစလို႔ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ လူမ်ဳိးေရးတင္းမာမႈေတြကေန ဒီကေန႔ ျပည္တြင္းစစ္မီး ဆက္လက္ေတာက္ေလာင္ေစဖို႔ မ်ဳိးေစ့ေတြ ခ်ခဲ့တယ္လို႔လည္း စာေရးသူက သံုးသပ္ေဖာ္ျပခဲ့ ပါတယ္။ ဒီ ကရင္-ဗမာ တိုက္ခိုက္မႈ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေနာက္ပိုင္း ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေဟာင္း ေက်ာ္ေဇာကလည္း သူ႔ကိုယ္တိုင္ ေရး အထုပၸတိမွာ ျပန္ေဖာ္ျပခဲ့ပါေသးတယ္။ အဲဒါအျပင္ ဒုတိယကမၻာစစ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ အေမရိကန္ ဝမ္း-အို-ဝမ္းလို႔ေခၚတဲ့ အထူးစစ္ဆင္ေရးတပ္ေတြနဲ႔ ေတာင္တန္းေဒသေတြမွာ ပူးတြဲတိုက္ခဲ့တဲ့ ကခ်င္စစ္သားေတြအေၾကာင္းကိုလည္း ေဖာ္ျပ ပါတယ္။ ဝမ္း-အို-ဝမ္းတပ္ရဲ႔ စစ္ဆင္ေရးက ဂ်ပန္ေထာက္ပံ့ေရးလမ္းေၾကာင္း ေတြကို ေနာက္ကျဖတ္ေတာက္ဖို႔ပါ။

ကခ်င္ရဲေဘာ္ေတြက အတိုက္အခိုက္ ေကာင္းလို႔ နာမည္ႀကီးခဲ့သလို၊ ဂ်ပန္ေတြနဲ႔ေပါင္းမိတဲ့ ဗမာတပ္ေတြအေပၚမွာလည္း တဖက္က သံသယႀကီး လာေစခဲ့ၾကတယ္လို႔ သူက ေဖာ္ျပပါတယ္။




ျမန္မာျပည္ကို ရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ၁၉၄၄ ခုႏွစ္၊ မတ္လမွာ ဂ်ပန္က မႏၱေလးကို အေျချပဳၿပီးေတာ့ အိႏၵိယဖက္ကို ထိုးစစ္ ဆင္ခဲ့ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ နယ္စပ္ အာသံ၊ မဏိပူဖက္ကို ဆက္လက္ထိုးေဖာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ ကာလမတိုင္ခင္ ၁၉၄၃ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလမွာ ဂ်ပန္က ဗ်ဴဟာေရးဆြဲသူေတြက အေျခအေနကို သံုးသပ္ၾကပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြမွာ အေျခအေနမ်ားစြာ ျဖစ္ေပၚေျပာင္းလဲခဲ့ပါတယ္။ အေျခအေနက သူတို႔ဖက္ သိပ္မလွေတာ့ပါဘူး။ အေမရိကန္က စစ္ထဲပါလာၿပီး ပစိဖိတ္သမုဒၵရာေဒသမွာ တပ္ေတြ အမ်ားအျပား ေရာက္လာၾကပါၿပီ။ ဥေရာပမွာလည္း ရုရွားတပ္နီေတာ္က ဂ်ာမန္တပ္ေတြကို ယူကရိန္းေက်ာ္ေအာင္ ျပန္တြန္း ထုတ္ႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ အဲသည္ေတာ့ သူတို႔ ဂ်ပန္ စစ္ဗ်ဴဟာ ခ်မွတ္သူေတြ သံုးသပ္တာက အေရွ႔ေဒသမွာ တရုတ္နဲ႔ ၿဗိတိသွ်အိႏၵိယတိုက္ကို အျပတ္လွဲထားမွ ေတာ္ကာက်မယ္၊ ဒါမွသာ ေနာက္ျဖစ္လာမယ့္ အေမရိကန္ရန္ကို ခုခံႏိုင္မယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ ဂ်ာမဏီအေျခအေန ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တခ်ိန္မွာ ဂ်ပန္က အေမရိကန္နဲ႔ အေကာင္းဆံုး ညိ‡ႏိႈင္းစစ္ေျပၿငိမ္းႏိုင္မယ္ဆိုၿပီး အခုလို အာသံေဒသဖက္ ထိုးစစ္ကို စခဲ့ပါတယ္။

ၿဗိတိသွ် မဟာမိတ္တပ္ေတြနဲ႔ ဂ်ပန္တပ္ေတြ တိုက္ပြဲေတြ အႀကီးအက်ယ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၿဗိတိသွ်ေတြက မဟာမိတ္ တပ္သား ၅ သိန္းေက်ာ္နဲ႔၊ အကူလုပ္သား သန္းေက်ာ္၊ ယာဥ္ယႏၱယားေပါင္း ၅ ေသာင္းေက်ာ္အျပင္ ဆင္ေတြပါ စုေဆာင္းလို႔ အသံုးခ်ခုခံစစ္ ဆင္ခဲ့ပါတယ္။ ၿဗိတိသွ်မဟာမိတ္တပ္ေတြဖက္က တပ္မွဴး ဆာ-ဝီလီယံ-စလင္းက ကြပ္ကဲပါတယ္။ ဂ်ပန္ဖက္ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ရီညာ မူတာဂူခ်ီ ဦးေဆာင္ၿပီး တပ္အင္အား ၂ သိန္းေက်ာ္နဲ႔ ထိုးစစ္ဆင္ ပါတယ္။ ခ်င္းဒစ္လို႔ေခၚတဲ့ ျမန္မာျခေသ့ၤကို အစြဲျပဳ နာမည္ေပးထားတဲ့ ကြန္မင္ဒိုတပ္ေတြ က ေနာက္ပိုင္းက ဂ်ပန္ကို ေထာက္ပံ့ေရးျဖတ္ေတာက္ၾကသလို၊ အေမရိကန္နဲ႔ အျခားမဟာမိတ္ေလတပ္ေတြ က ေလေၾကာင္းကလည္း ပံ့ပိုးခဲ့ၾက ပါတယ္။ ဒီေဒသထဲက အႀကီးဆံုးစစ္ပြဲတခုဆိုရင္လည္း မမွားႏိုင္ပါဘူး။ တိုက္ပြဲၿပီးလို႔ ဂ်ပန္ေတြထိုးစစ္ ျပန္လန္လာတဲ့အခါ ဂ်ပန္ေတြ ၈ ေသာင္းေက်ာ္ ေသၿပီး၊ မဟာမိတ္တပ္ေတြ ဖက္က ၁၇ဝဝဝ ေသဆံုးပါတယ္။ ဂ်ပန္ေတြက ဒီလိုနဲ႔ ခ်င္းတြင္းျမစ္ လြင္ျပင္ ျမန္မာျပည္ဖက္ကို ျပန္ဆုတ္လာ ခဲ့ပါတယ္။ ဂ်ပန္က စစ္ပြဲမွာ စ လန္တာလို႔ ေျပာရင္ရသလို၊ ၿဗိတိသွ် မဟာမိတ္တပ္ေတြ ဖက္ကလည္း ဆက္ဖိ လာခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ စစ္မ်က္ႏွာကို ျပန္သိမ္းဖို႔ အခ်ိန္က်ၿပီ လို႔လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဝီလီယံ စလင္းက တြက္ခ်က္ပါတယ္။

အခုလို ကမၻာ့အေျခအေနေတြကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အပါအဝင္ ျမန္မာ့ေခါင္းေဆာင္ေတြကလည္း တြက္ခ်က္မိၾကပါ တယ္။ သူတို႔က ဂ်ပန္ကို ျပန္ေတာ္လွန္ဖို႔၊ ေရာက္လာမယ့္ မဟာမိတ္တပ္ေတြနဲ႔ ေပါင္းစည္းဖို႔ ျပင္ဆင္ ေနၾကပါၿပီ။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးသမားေတြက နဂိုရ္မူလကတည္းက ဂ်ပန္ေတြနဲ႔ မဟာမိတ္ဖြဲ႔ရတာ ကို သိပ္သေဘာက် လွတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ သခင္စိုးဦးေဆာင္တဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲေဘာ္ေတြက အေစာပိုင္းကာလကပဲ သတိေပးမႈ ေတြ၊ လႈပ္ရွားမႈေတြ လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတို႔က တိတ္တဆိတ္ လူလႊတ္လို႔ ၿဗိတိသွ်နဲ႔ အဆက္အသြယ္ရဖို႔ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ ၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းအပါအဝင္ ရဲေဘာ္သံုး က်ိပ္ေတြ၊ ဘီအိုင္ေအ တပ္မေတာ္သားေတြ သစၥာခံတာကလည္း ဂ်ပန္ကို မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔က ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရးကိစၥကိုသာ သစၥာထားၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဗမာ့တပ္မေတာ္၊ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၊ အျခား ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြ စုစည္းလို႔ ဖက္ဆစ္တိုက္ဖ်က္ေရး၊ ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ဖြဲ႔စည္း ျပင္ဆင္လာပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ မတ္လမွာေတာ့ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး အတိအလင္း ဆင္ႏႊဲလို႔ ဂ်ပန္ကို အာခံၾကပါေတာ့တယ္။

တကယ္ေတာ့ ၿဗိတိသွ်မဟာမိတ္တပ္ေတြဖက္က ျမန္မာေျပာက္က်ားေတြလို႔ေခၚတဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းအပါ အဝင္ မ်ဳိးခ်စ္အင္အားစုေတြကို ျပန္လက္ခံခဲ့တာဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေလာ့ဒ္ လူးဝစ္ (စ္) ေမာင့္ဘက္တန္ရဲ႔ ေက်းဇူး ရွိေနပါေသးတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင့္ဘက္တန္ကို အဲဒီအခ်ိန္က အေရွ႔ေတာင္အာရွေဒသ မဟာမိတ္တပ္မ်ားရဲ႔ စစ္ေသနာပတိခ်ဳပ္အျဖစ္ ခန္႔အပ္ခံရပါတယ္။ သူ႔ေအာက္က ၿဗိတိသွ်တပ္မွဴး အမ်ားစုက ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းတို႔ ကို ဂ်ပန္နဲ႔ေပါင္းတယ္။ သစၥာေဖာက္ ေတြ၊ ခံုရံုးတင္ရမယ္လို႔ ျမင္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ေမာင့္ဘက္တန္ က သူတို႔ဆႏၵအားလံုးကို ဆန္႔က်င္လို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္တဲ့ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး (ဖဆပလ) အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို လက္ခံခဲ့ပါတယ္။ လန္ဒန္အစိုးရကိုလည္း သူက လက္ခံလာေအာင္ နားခ်ခဲ့ပါတယ္။

အခုေတာ့ ဂ်ပန္ ေျပးရဖို႔ အလွည့္ေရာက္လာပါၿပီ။ အိႏၵိယနယ္စပ္က ထိုးဆင္းလာတဲ့ ၿဗိတိသွ် အမွတ္ ၁၄ တပ္မေတာ္နဲ႔ မဟာမိတ္တပ္ေတြက ခ်င္းတြင္းျမစ္၊ ဧရာဝတီျမစ္ကို ျဖတ္လို႔ ထိုးစစ္ဆင္လာပါၿပီ။ ဂ်ပန္ေတြ ဌာနခ်ဳပ္လုပ္ထားတဲ့ မိတၳီလာကို ၁၉၄၅ ခု၊ မတ္လမွာ သိမ္းရပါတယ္။ ေနာက္ ၃ ပတ္မၾကာခင္မွာပဲ မႏၱေလး ကို ျပန္ရခဲ့ပါတယ္။ တခ်ိန္တည္း မွာပဲ ရခိုင္နယ္စပ္ဖက္ကလည္း မဟာမိတ္ေတြရဲ႔ ေနာက္ထပ္စစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ထပ္လို႔ ထိုးစစ္ဆင္လာခဲ့ပါတယ္။ မိုးရာသီ မက်မီ ရန္ကုန္ကို ရဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကပါၿပီ။

ေနာက္တပတ္မွာေတာ့ စစ္ၿပီးေခတ္အေျခအေနနဲ႔ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈေတြကို ဆက္လက္တင္ျပပါမယ္။ အားလံုး ၿငိမ္းခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္ ႏိုင္ၾကပါေစ။ မူရင္း (link)